تو این دنیای وارونه منم تنها که برعکسم
از اینجا تا ته دنیا
حصار و میله و دیوار
مثه کابوس زندونی
پر از تنهایی و تکرار
عذابه موندن اینجا
منو خاکستری کرده
به هر گوشه که میچرخی
فقط تاریک و سرده
غم پنهون قاب خالی از عکسم
تو این دنیای وارونه
منم تنها که برعکسم
سکوتم رو نمیفهمه
درو دیوار این خونه
بریده از همه عالم
منه بد حال دیوونه
چه فرقی میکنه رفتن
تا وقتی راه بن بسته
پریدن سهم آزاده
نه این دربنده دل خسته
