اگر کنج قلبت هزار غم نهفته از سلیمان تروند

اگر کنج قلبت هزار غم نهفته
نذار خنده از روی لب هات بیافته
اگر کینه داری تو از این زموونه
نخور غصه وقتی خدا مهربونه

اگر غصه داره شباتو می گیره
اگر ناامیدی امیدت میمیره
اگر بره ی تو، تو دستای گرگه
بازم عاشقی کن خدامون بزرگه

منم وقت غصه چشمامو می بندم
به یاد خوشی هام به غم ها می خندم
می خندم که یادم بمونه همیشه
با فکر و خیالت غمام کم نمیشه

می خندم که دنیا پیشم کم بیاره
خدا هست و قلبم چیزی کم نداره
ندارم شکایت چرا شب نشینم
من از پشت مهتاب خدا رو می بینم

سکوتت رو آذین به نور دعا کن
یه امشب بشینو خدا رو صدا کن
به اون اقتدا کن که نبض زمینه
که اشکاتو حتی تو بارون می بینه
نذار لحظه ای هم درونت بلرزه
یه عشقی تو دنیاست که بی حد و مرزه

همیشه تو سرماست که گرما قشنگه
گیاه شفا بخش توی قلب سنگه